Το Ίδρυμα Μποδοσάκη παρουσιάζει το Σχέδιο Δράσης για την Κοινωνία των Πολιτών στην Ελλάδα
Η κλιματική κρίση στο επίκεντρο της 7ης συνάντησης του Άνω Διαζώματος
«ΔΕΣΜΟΙ. Χαρτογραφώντας ιστορίες που μας συνδέουν με τον Έβρο» – Ένα νέο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για τον Έβρο
3ο Διεθνές Συνέδριο Αρχαίας Ελληνικής και Βυζαντινής Τεχνολογίας
Passion/Πάθος: Το 4o Musikaloy Festival
Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010,
Εφημερίδα “Τα Νέα”
ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Από τα πιο γνωστά θέατρα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, για την πολύ καλή ακουστική του, είναι των Οινιάδων, χωρητικότητας 4.600 θεατών
Κατά την αρχαιότητα φιλοξενούσαν πλήθος κόσμου που διψούσε για δράμα. Σήμερα τα κατάλοιπα των έξι αρχαίων θεάτρων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, σπαρμένα από τη Μακυνία και την Καλυδώνα έως τις Οινιάδες, στέκουν απομονωμένα από τις σύγχρονες πόλεις και τα χωριά. Η ιστορία της περιοχής στην οποία βρίσκονται και τα πορίσματα των ερευνών μαζί με πλούσιο φωτογραφικό υλικό απλώνονται στις σελίδες της έκδοσης «Τα αρχαία θέατρα της Αιτωλοακαρνανίας» των αρχαιολόγων δρων Λάζαρου Κολώνα, Μαρίας Σταυροπούλου – Γάτση και Γεωργίου Σταμάτη.
Με πανοραμική θέα προς τον ποταμό Αχελώο και την κοιλάδα του, το μεγαλύτερο θέατρο του Νομού Αιτωλοακαρνανίας βρίσκεται σε κοίλωμα πλαγιάς εντός των τοιχών της πόλης του Στράτου. Τη θέση του εντόπισε ο W.Μ. Leake, Άγγλος αξιωματικός και περιηγητής, το 1805. Σειρές εδωλίων, οι προεδρίες, η ορχήστρα και ο αποχετευτικός αγωγός του διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση στο δομημένο από γκριζοπράσινους ψαμμιτόλιθους θέατρο.
Από τα πιο γνωστά θέατρα του Νομού, κυρίως για την πολύ καλή ακουστική του, είναι εκείνο των Οινιάδων, χωρητικότητας 4.600 θεατών. Το σκηνικό του πέρασε δύο οικοδομικές φάσεις κατά τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. και το πρώτο μισό του 3ου αιώνα π.Χ.
Δύο οικοδομικές φάσεις (κλασική και ελληνιστική εποχή) μαρτυρούν και τα κατάλοιπα του θεάτρου της Καλυδώνας που ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια των εργασιών κατασκευής της σημερινής Εθνικής Οδού Αντιρρίου- Ιωαννίνων, το 1960.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το θέατρο της Νέας Πλευρώνας (κατασκευάστηκε στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ.), τόσο για τη θέα του προς την πεδινή παραλιακή ζώνη όσο και για την κατασκευή του. Συγκεκριμένα, το επίμηκες σκηνικό οικοδόμημα εφάπτεται στην εσωτερική παρειά του τείχους και του πύργου 3, ο οποίος συμπληρώνει τη λειτουργικότητά του.
Το θέατρο της πόλης της Μακυνίας, χτισμένο στα νοτιοανατολικά της ακρόπολης, κοντά στη γέφυρα του Ρίου- Αντιρρίου, αποτελείται από ενιαίο τοξοειδές κοίλο, του οποίου σώζονται δεκατέσσερις σειρές εδωλίων, χωρίς κερκίδες, κλίμακες και διάζωμα. Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε τα έτη 1988-1989 ανακαλύφθηκε και ο θρόνος (προεδρία) με τη λίθινη βάση του.
Μπορεί ακόμη να μην έχει αποκαλυφθεί, οι αρχαιολόγοι και οι ερευνητές όμως γνωρίζουν από το 1916 τη θέση του θεάτρου του Αμφιλοχικού Άργους που βρίσκεται στην ελαιόφυτη ιδιοκτησία κληρονόμων Χούτα. Και αυτό χάρη στην παρατηρητικότητα του Κ.Α. Ρωμαίου, ο οποίος εντόπισε «κοιλαινόμενον χαρακτηριστικόν χώρον και εκτός τούτου 2-3 λαξευτούς τοίχους εδωλίων».
Λάζαρου Κολώνα, Μαρίας Σταυροπούλου- Γάτση, Γεωργίου Σταμάτη,
«Τα αρχαία θέατρα της Αιτωλοακαρνανίας», Εκδόσεις Διάζωμα.
