Τελετή βράβευσης στους αριστεύσαντες μαθητές του Δήμου Αντιρρίου και παρουσίαση της εκστρατείας για τη διάσωση του Αρχαίου Θεάτρου της Μακύνειας

Σχετικά Θέατρα

Πνευματικό κέντρο Δήμου Αντιρρίου,

Σάββατο, 27 Νοεμβρίου 2010

Ομιλία Κου Σταύρου Σταυρή
Οικονομικού & Διοικητικού Διευθυντή ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε.
Προέδρου Δ.Σ. ΓΕΦΥΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Α.Ε.

Φίλες και φίλοι,

Με αφορμή την κοινή μας προσπάθεια για τη διάσωση του αρχαίου θεάτρου της Μακύνειας θα ήθελα – ως άνθρωπος της Γέφυρας – να μοιραστώ μαζί σας λίγες σκέψεις.

Βλέπουμε τη συμμετοχή μας στο εγχείρημα αυτό ως μία ξεχωριστή υποχρέωση που δεν υπάγεται ούτε στις συμβατικές μας υποχρεώσεις απέναντι στους χρήστες της Γέφυρας, ούτε και στις ηθικές απέναντι στους πολίτες της περιοχής, αν και όσα κάνουμε στην κατεύθυνση των υποχρεώσεών μας αυτών, καθρεφτίζουν μία εταιρεία που σκέπτεται και δρα σαν ένας υπεύθυνος και ενεργός πολίτης.

Ένας τέτοιος πολίτης όμως έχει και κάποιες άλλες υποχρεώσεις που στέκονται ψηλά και πάνω από αυτές. Είναι υποχρεώσεις προαιώνιες, επιτακτικές και εκτελεστέες για κάθε Έλληνα που έχει ιστορική μνήμη και αίσθηση χρέους και ευθύνης.

Θεωρούμε αδιανόητο, τόσο ως εταιρεία, όσο και ως άνθρωποι που εργάζονται σε αυτήν, να καμαρώνουμε το μνημείο του σημερινού κόσμου που λέγεται Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» και να αφήσουμε να χαθεί αυτό του χθεσινού κόσμου, που λέγεται αρχαίο θέατρο της Μακύνειας. Η υποχρέωσή μας είναι να αναστρέψουμε την πορεία καταστροφής του αρχαίου θεάτρου, στο πλευρό της ενεργής τοπικής κοινωνίας.

Όσο μεγαλύτερη νιώθεις την υποχρέωση απέναντι στο χθες του τόπου, τόσο μεγαλύτερη νιώθεις την υποχρέωση απέναντι στο αύριό του.

Για το λόγο αυτό, συνειδητά αποφασίσαμε από κοινού με τον Δήμο Αντιρρίου και το ΔΙΑΖΩΜΑ να συνδέσουμε την έναρξη της εκστρατείας μας για τη διάσωση του θεάτρου με την απονομή του επαίνου που αξίζει στους πολίτες του αύριο, που δίνουν από σήμερα δείγματα υπευθυνότητας, μέσα από τη σχολική τους επίδοση.

Είναι χαρά μας που θα παραδώσουμε σε αυτούς τα μνημεία του χθες και του σήμερα, με τη βεβαιότητα ότι θα σταθούν με αξιοσύνη – μεγαλύτερη και από αυτή των παλιότερων – απέναντι στη μνήμη, το χρέος και την ευθύνη τους.

Με αυτά τα λόγια θέλω να συγχαρώ τους ευσυνείδητους μαθητές του Αντιρρίου, τους γονείς τους και την πόλη που τους καμαρώνει.

Σας ευχαριστώ.

 

Ομιλία Κου Παναγιώτη Παπανικόλα
Αντιπροέδρου Δ.Σ. & Διευθύνοντος Συμβούλου ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε.,
κατά την επίσκεψη στο αρχαίο θέατρο Μακύνειας – Σάββατο 27.11.2010

Αγαπητοί φίλοι,

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη σκέψη και το συναίσθημα ενός ανθρώπου της Γέφυρας που στέκεται σε αυτό το σημείο και

Είναι Έλληνας
Αντικρίζει το χθες και το σήμερα
Ζυγίζει τις συμβατικές, τις ηθικές και τις προαιώνιες υποχρώσεις του

Οι συμβατικές τηρούνται απαρέγκλιτα

Ολοκληρώσαμε το έργο στην ώρα του, το λειτουργούμε σε συνθήκες ασφάλειας & άνεσης για τους πολίτες.

Οι ηθικές απέναντι στην τοπική κοινωνία αναλαμβάνονται, τηρούνται και διευρύνονται, όχι επειδή είναι νομική μας υποχρέωση, αλλά επειδή το νιώθουμε

Είναι οι δράσεις μιας εταιρείας που σκέπτεται και δρα σαν ένας υπεύθυνος και ενεργός πολίτης. Αυτές είναι οι δράσεις κοινωνικής & περιβαλλοντικής ευθύνης της ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. και υλοποιούνται σε σταθερή συνέργεια με τους πολίτες αυτής και της απέναντι στεριάς.

Οι προαιώνιες όμως στέκονται πολύ πιο ψηλά και από τις συμβατικές και από τις ηθικές

Είναι αυτές από τις οποίες ο Έλλην άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει.

1.  Δεν τον αφήνουν αυτές οι πέτρες

Δεν τον αφήνουν όλα εκείνα τα τρανά ονόματα που έμαθε στο σχολείο και πάτησαν αυτό εδώ το χώμα σε διάστημα τριών χιλιάδων χρόνων
Δεν τον αφήνουν τα μάτια των παιδιών του Αντιρρίου που περιμένουν να πάρουν τη σκυτάλη και να μετρήσουν ανάμεσά τους τα τρανά ονόματα του αύριο.

Όσο μεγαλύτερη νιώθεις την υποχρέωση απέναντι στο χθες του τόπου, τόσο μεγαλύτερη νιώθεις την υποχρέωση απέναντι στο αύριό του.

Αυτές οι πέτρες,

αυτό το χώμα,

και η τρισχιλιετής λαλιά που βγαίνει από το στόμα μας, είναι ό,τι πιο ιερό έχουμε.

Το να τα διατηρήσουμε και να τα παραδώσουμε ζωντανά είναι η πιο μεγαλειώδης υποχρέωση που μπορεί να μας τύχει.

‘Ενας από αυτούς που έχτισαν ένα μνημείο του σύγχρονου κόσμου στέκεται σήμερα μικρός μπροστά στις πέτρες της Μακύνειας και τους δίνει μία υπόσχεση.

Σας ευχαριστώ