Το αρχαίο θέατρο της Μυτιλήνης μέσα από τη ματιά δύο υποτρόφων του Ιδρύματος Ν.Γ. Παπαδημητρίου, της Κατερίνας Βαμβουλή και του Σταύρου Ατσικπάση

Σχετικά Θέατρα

14 Οκτωβρίου 2014

Όπως ήδη πολλοί θα γνωρίζετε την Τρίτη 19 Αυγούστου το αρχαίο θέατρο της Μυτιλήνης φιλοξένησε την παράσταση δραματοποιημένης ποίησης «Η γυναίκα της Ζάκυθος» στα πλαίσια της συνεργασίας του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ» με το «ΔΙΑΖΩΜΑ» και τις κατά τόπους Εφορείες Αρχαιοτήτων, σε μία προσπάθεια προώθησης της ιδέας της επαναλειτουργίας αρχαίων θεάτρων, διάσπαρτων σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το ίδρυμα «Νικόλαος Γ. Παπαδημητρίου» και ο σύλλογος των υποτρόφων απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι στηρίζουν ενεργά κάθε προσπάθεια που αποσκοπεί στην προβολή και διάσωση του αρχαίου θεάτρου της Μυτιλήνης, προσφέροντας εθελοντική βοήθεια για την κάλυψη των αναγκών διεξαγωγής της παράστασης.

Η πραγματοποίηση της παράστασης αυτής σηματοδότησε την επαναλειτουργία του θεάτρου ύστερα από αρκετά χρόνια και έδωσε την ευκαιρία να προβληθεί ξανά στο κοινό της Λέσβου ένα από τα σπουδαιότερα, αλλά συνάμα πιο ξεχασμένα μνημεία του νησιού. Η προσέλευση του κόσμου ξεπέρασε κάθε προσδοκία και αποδεικνύει έμπρακτα το ενδιαφέρον των πολιτών για την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου και τη θεατρική τέχνη, η οποία γεννήθηκε και γιγαντώθηκε στην Αρχαία Ελλάδα. Πολλοί μάλιστα εξ αυτών παρέμειναν στο χώρο για αρκετή ώρα μετά το τέλος της παράστασης ώστε να θαυμάσουν ένα από τα αξιολογότερα επιτεύγματα της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής και να γνωρίσουν καλύτερα ένα παραμελημένο μνημείο που παραμένει κλειστό προς τους επισκέπτες το μεγαλύτερο διάστημα του έτους. Οι 600 και πλέον θεατές, παρακολούθησαν την παράσταση είτε από τα καθίσματα που είχαν τοποθετηθεί αμφιθεατρικά πίσω από τη σκηνή του θεάτρου, είτε όρθιοι, έχοντας ως φόντο την ορχήστρα και το κοίλο. Ευχή όλων είναι, την επόμενη φορά που το αρχαίο θέατρο θα ανοίξει τις πύλες του στο κοινό, οι θεατές να απολαύσουν την εκδήλωση από την ίδια θέση που παρακολουθούσαν τις παραστάσεις οι κάτοικοι του νησιού 2000 χρόνια πριν, το κοίλο του θεάτρου.

Δυστυχώς όμως οι ευχές δεν αρκούν. Η ανάδειξη και η ένταξη του αρχαίου θεάτρου Μυτιλήνης στην πολιτιστική ζωή του τόπου μας θα υλοποιηθεί μόνο με πράξεις. Με λύπη μας διαπιστώσαμε με μια μικρή έρευνα που κάναμε στο διαδίκτυο ότι το σβήσιμο των φώτων της παράστασης δεν σήμανε μόνο τη λήξη αυτής αλλά και την είσοδο του θεάτρου ως εστίας πολιτισμού στη σιωπηλή λήθη του παρελθόντος. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήξαμε για δύο λόγους:

Ο πρώτος λόγος αφορά το γεγονός ότι τα τοπικά Μ.Μ.Ε δεν έδειξαν το απαραίτητο ενδιαφέρον όσον αφορά τον σκοπό της παράστασης και όχι αυτή καθ’ αυτή την παράσταση. Με λίγα λόγια ο τοπικός τύπος αντιμετώπισε με επιφανειακό τρόπο την είδηση της παράστασης αυτής, χωρίς να τη συνδέσει με την ανάγκη ενεργητικής συμμετοχής στις προσπάθειες ανάδειξης του αρχαίου θεάτρου Μυτιλήνης. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο διαδίκτυο εντοπίσαμε (με τη βοήθεια του εργαλείου περιορισμένου εύρους αναζήτησης ημερομηνιών που προσφέρει η Google) μόνο δύο αναρτήσεις*  σχετικές με την παράσταση στο αρχαίο θέατρο Μυτιλήνης μετά το πέρας αυτής δηλαδή μετά την 19η Αυγούστου του 2014.

Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με το γεγονός ότι ενώ η συμμετοχή του κοινού ήταν πολύ μεγάλη, (παρά τα παράπονα που εκφράστηκαν για το κόστος του εισιτηρίου (15 ευρώ) δεν υπήρξε η αντίστοιχη συμμετοχή με την καταβολή οποιουδήποτε ποσού στον «κουμπαρά» που έχει ανοίξει το σωματείο «Διάζωμα» για τη μελέτη, την ανασκαφή, τη συντήρηση, την αποκατάσταση και τη λειτουργική ένταξη του αρχαίου θεάτρου Μυτιλήνης. Για να ακριβολογούμε δεν υπήρξε καμία συμμετοχή αφού ο λογαριασμός-κουμπαράς που έχει ανοιχθεί για το αρχαίο θέατρο Μυτιλήνης παραμένει αδρανής και στάσιμος στο ποσό των 785 ευρώ. Παρακάτω παραθέτουμε τα στοιχεία που αφορούν τον «κουμπαρά» του αρχαίου θεάτρου Μυτιλήνης, έτσι ακριβώς όπως είναι αυτά δημοσιευμένα στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα του σωματείου «Διάζωμα» .

Επιλογικά θα λέγαμε ότι η πολιτιστική κληρονομιά και η γλώσσα κάθε λαού αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της ταυτότητας του και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η ανάγκη προστασίας τους παρουσιάζεται σήμερα περισσότερο επιτακτική από ποτέ, σε μια κοινωνία που συνεχώς αλλοιώνεται υιοθετώντας αλλότρια πολιτιστικά πρότυπα στο βωμό της παγκοσμιοποίησης και του θεάματος. Η προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση του καθενός. Καλούμε λοιπόν τα μέλη του συλλόγου μας να συμμετάσχουν ενεργά στην προσπάθεια για τη διάσωση του αρχαίου θεάτρου της Μυτιλήνης, αρχής γενομένης στην επικείμενη συνάντηση του συλλόγου που θα πραγματοποιηθεί στα πλαίσια γνωριμίας με τα μέλη του νέου διοικητικού συμβουλίου. Ας αποτελέσει η παράσταση αυτή το έναυσμα για την έναρξη ενός εποικοδομητικού διαλόγου με σκέψεις και προτάσεις για την περαιτέρω δράση του συλλόγου προς την κατεύθυνση προστασίας του αρχαίου θεάτρου.

Ατσικπάσης Σταύρος
Κατερίνα Βαμβουλή

• Ζωή στο αρχαίο θέατρο της Μυτιλήνης – empros.gr
• Tα δηκτικά – empros.gr