Μπένος: Να ξεκαθαρίσουν οι πολιτικές για το πρόγραμμα αποκατάστασης του Έβρου
Generation D: «Από την Αθήνα στην Ελευσίνα. Μία πολιτιστική διαδρομή στο χθες και το σήμερα» από το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο με Λυκειακές Τάξεις Αθηνών (σχολικό έτος 2023-24)
Generation D: Ευαισθητοποίηση μαθητών/τριών του 2ου ΓΕ.Λ. Γέρακα για τις επιδράσεις της κλιματικής κρίσης στο ιερό νησί της Δήλου
Τηλεφωνική συνέντευξη με τον Σταύρο Μπένο στην Ελληνική ζώνη του Ράδιο Άλμα
Generation D: Αναζητώντας τα ίχνη των μύθων…Οι μαθητές του 1ου ΓΕΛ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ συμμετέχουν σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα του σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ
Βαρβάκειο πρότυπο πειραματικό Γυμνάσιο
21 Ιανουαρίου 2014
Τι ήταν εκείνο που οδήγησε στο δράμα και στα τρία είδη του, την τραγωδία, την κωμωδία και το σατυρικό δράμα; Ήταν η αναπόδραστη ανάγκη του ανθρώπου να μιλήσει μέσω του «άλλου» με τον ίδιο του τον εαυτό. Να παλέψει με τους δαίμονές του. Να μοιραστεί φόβους, ανησυχίες, ανομολόγητες πράξεις και σκέψεις με εκατοντάδες ή και με χιλιάδες άλλους ανθρώπους χωρίς να χρειαστεί να μιλήσει.
Μιλάει ο «άλλος» αντ’ αυτού κι εκτίθεται και είναι λυτρωτικό αυτό, γιατί, όταν τελειώσει το θεόπνευστο διαλεκτικό παιχνίδι, ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, έχει κερδίσει, αν όχι τη λύση, τουλάχιστον τη γαλήνη της ψυχής του κι επιστρέφει στην καθημερινότητα πιο δυνατός. Δεν είναι μόνος, αυτός ο αντιήρωας της ζωής. Και οι ήρωες πάσχουν και όσοι τους περιβάλλουν.Στο πανάρχαιο θέατρο του Θορικού στο Λαύριο, στην ορχήστρα του που πρωτοδιαμορφώθηκε στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., στα λίθινα εδώλια του κοίλου που δεν είναι ημικυκλικό, αλλά ελλειψοειδές και στα ερείπια του σκηνικού οικοδομήματος παρουσιάσθηκε στις 6 Μαΐου 2014 ένα μουσικοθεατρικό δρώμενο από μαθητές και μαθήτριες του Βαρβακείου Προτύπου Πειραματικού Γυμνασίου.
Ο στόχος της δημιουργίας και της παρουσίασής του ήταν η συλλογική εμπειρία όπως αυτή βιώνεται μέσα από τις σύνθετες διαδικασίες ενός δρώμενου. Αυτό συμβαίνει επειδή το αρχαίο δράμα διατηρεί πολλά κοινά στοιχεία με το λαϊκό αλλά και τα πρωτογενή δρώμενα αφού βασίζεται στη λειτουργία του σύμπλοκου: λόγος – μέλος – όρχηση. Στη δημιουργία δηλαδή μιας αδιάσπαστης ενότητας λόγου – μουσικής – κίνησης, κύριος εκφραστής της οποίας είναι η ομάδα του χορού.
Το δράμα αποτελεί «πράξη» δηλαδή διαδικασία μεταφοράς ιδεών, νοημάτων και συναισθημάτων. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας διαμορφώνονται με σαφήνεια οι «ρόλοι» της ομάδας του χορού, της μουσικής (αυλός), των υποκριτών – αναγνωστών, και φυσικά του κοινού. Η διακριτότητα των ρόλων δεν επηρεάζεται από την ανάγκη της εναλλαγής τους εντός του «κοινωνικού πλαισίου». Η αναπαραγωγή σε ένα διαφορετικό από αυτό της αρχαιότητας πλαίσιο, δηλαδή στο σήμερα, εκφράζει την αναγκαιότητα της διατήρησης – επιβίωσης και αναπαράστασης πανανθρώπινων ιδεών και πράξεων στο συμβολικό χώρο.
Η πράξη «τελείται» από τη στιγμή της εισόδου του χορού στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου. Οι «τελεστές», τα δρώντα πρόσωπα, μεταφέρουν τον μύθο και το «γεγονός» μέσα από τους στους στίχους της παρόδου και του α’ στάσιμου της Ελένης του Ευριπίδη. Η σύνδεση του «τότε» με το «τώρα» επιτυγχάνεται με τον συνδυασμό του αρχαίου κειμένου του χορού και της ανάγνωσης στίχων σύγχρονης ποίησης από τους υποκριτές και την επανάληψή τους από το κοινό καθιστώντας το έτσι «συν-τελεστή». Η αλληλεπίδραση κορυφαίας – χορού – μουσικής – υποκριτών – κοινού δίνει τη δυνατότητα της εναλλαγής των ρόλων και κατ’ επέκταση δίνει στην «επιτέλεση» αυτή το χαρακτήρα μιας επικοινωνιακής διαδικασίας.
