ΕΥΒΟΙΑ ΜΕΤΑ: Επελέγη ο ανάδοχος για τον νέο μεγάλο οδικό άξονα Στροφυλιά – Ιστιαία
ΕΥΒΟΙΑ ΜΕΤΑ: Ξεκίνησε η αναδάσωση με μαύρη πεύκη για το Νέο Δάσος στην περιοχή αρμοδιότητας του Δασαρχείου Λίμνης
Το Ίδρυμα Μποδοσάκη παρουσιάζει το Σχέδιο Δράσης για την Κοινωνία των Πολιτών στην Ελλάδα
Η κλιματική κρίση στο επίκεντρο της 7ης συνάντησης του Άνω Διαζώματος
«ΔΕΣΜΟΙ. Χαρτογραφώντας ιστορίες που μας συνδέουν με τον Έβρο» – Ένα νέο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για τον Έβρο
Ηλεκτρονική έκδοση “express.gr”
Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011
«ΞΕΚΙΝΑΜΕ!», είπε, τον περασμένο Δεκέμβριο από τους χώρους του ιδρύματος «Κακογιάννη» ο Σταύρος Μπένος, πρόεδρος του σωματείου «Διάζωμα», που έχει στόχο τη διάσωση των αρχαίων θεάτρων της χώρας. Εκείνη η συγκέντρωση αφορούσε τη θέσπιση του προγράμματος διάσωσης του αρχαίου θεάτρου της Μακύνειας (Αντίρριο Ναυπακτίας), με τους καρπούς αυτής της πρωτοβουλίας να δράττονται σήμερα.
Απόψε και αύριο στο αρχαίο θέατρο ο λόγος θα αντηχήσει ξανά από τη σκηνή. Πρόκειται για την παράσταση «Τραγούδια του Θεού», μια σύνθεση υλικού από το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που συμπληρώθηκε ένας αιώνας από τον θάνατό του. Η επιλογή των κειμένων και η σκηνοθεσία είναι του Θοδωρή Γκώνη, που ανεβαίνει επίσης στη σκηνή ύστερα από 13 χρόνια για να αποδώσει τον λόγο του Σκιαθίτη κοσμοκαλόγερου μαζί με τη Μαρία Πρωτόπαππα. Τα έσοδα από τις παραστάσεις θα διατεθούν για τις εργασίες αποκατάστασης αυτού του κομματιού της αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς, που οι φθορές του χρόνου, της φύσης και του ανθρώπου το λάβωσαν σε μεγάλο βαθμό. Το θέατρο βρίσκεται σε ένα σημείο που η θέα μαγεύει τον επισκέπτη. Ριζωμένο εδώ και 25 αιώνες στον λόφο Παλιόκαστρο, αγναντέυει τον Πατραϊκό Kόλπο και το μεγαλούργημα της εποχής μας, τη γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης». Το θέατρο βρίσκεται σε μικρό πλάτωμα στα νοτιοανατολικά της ακρόπολης της αρχαίας Μακύνειας. Η πόλη στην ακμή της ήλεγχε τη θαλάσσια περιοχή του Πατραϊκού Kόλπου και το στενό πέρασμα Ρίου-Αντιρρίου που οδηγεί από τον Πατραϊκό στον Κορινθιακό Kόλπο. Η έρευνα του θεάτρου πραγματοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Αποτελείται από ενιαίο τοξοειδές κοίλο, του οποίου σώζονται 14 σειρές εδωλίων, χωρίς κερκίδες, κλίμακες και διάζωμα. Χαρακτηριστική ιδιομορφία του θεάτρου αποτελεί η ύπαρξη στη βόρεια πλευρά της ορχήστρας βαθμιδωτής κατασκευής που είναι κάθετη και όχι τοξοειδής προέκταση των τριών πρώτων σειρών των εδωλίων του θεάτρου.
Τα εδώλια είναι κατασκευασμένα από εύθρυπτο γκριζοπράσινο ψαμμιτόλιθο, ενώ το σκηνικό οικοδόμημα του θεάτρου, λόγω κατάρρευσής του στην απότομη κλιτύ του λόφου και της αφαίρεσης οικοδομικού υλικού από κατοίκους της περιοχής για νεότερες κατασκευές, διατηρεί μόνο αποσπασματικά στοιχεία των θεμελίων του. Οι εργασίες συντήρησής του επικεντρώνονται στο να σταματήσει η φθορά του ψαμμιτόλιθου από τον οποίο κατασκευάστηκε το θέατρο και η προέλαση του γκρεμού που έχει ήδη καταπιεί τη μισή σκηνή του. Oπως σημειώνεται με καλλιτεχνική διάθεση στο δελτίο Tύπου, «ο τόπος μου είναι το θέατρο του χθες και του σήμερα. Εύθρυπτος ψαμμιτόλιθος η κερκίδα. Η σκηνή στο χείλος του γκρεμού. Αν κατρακυλήσει, σβήνει το χθες. Ο γκρεμός προελαύνει όταν οι πολίτες υποχωρούν. Το αρχαίο μέλλον κινδυνεύει: από τα μεγάλα λόγια που λέμε στους εαυτούς μας. Από αυτούς που παίζουν θέατρο χωρίς να είναι ηθοποιοί. Μια χώρα γεμάτη Μακύνειες. Ολη η Ελλάδα μια Μακύνεια, το δε μέλλον εύθρυπτον…».
Στην παράσταση που παρουσιάζεται στο φως της ημέρας (7 μ.μ.), όπως και τα αρχαία χρόνια, θα αποδοθούν τα έργα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: «Μοιρολόγι της φώκιας», «Ερμη στα ξένα» και «Ο Κακόμης». Oπως σημειώνεται στο πρόγραμμα τα έργα «ακούγονται, μελοποιούνται, τραγουδιούνται», ενώ η παράσταση είναι αφιερωμένη στη «μουσική του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στα τραγούδια του, στα κείμενά του, στα τραγούδια του Θεού». Επίσης τον λόγο διανθίζουν με μουσική ο Πέτρος Κούρτης (κρουστά) και ο Δημήτρης Κατραντσιώτης (πλήκτρα). Η σκηνογραφική επιμέλεια είναι της Ελένης Στρούλια.
Η παράσταση υποστηρίζεται από τη «Γέφυρα Α.Ε.» και τους εργαζόμενους στη γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» και τη ΛΣΤ’ Εφορεία Αρχαιοτήτων. Είσοδος 10 ευρώ.
