Το Ίδρυμα Μποδοσάκη παρουσιάζει το Σχέδιο Δράσης για την Κοινωνία των Πολιτών στην Ελλάδα
Η κλιματική κρίση στο επίκεντρο της 7ης συνάντησης του Άνω Διαζώματος
«ΔΕΣΜΟΙ. Χαρτογραφώντας ιστορίες που μας συνδέουν με τον Έβρο» – Ένα νέο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για τον Έβρο
3ο Διεθνές Συνέδριο Αρχαίας Ελληνικής και Βυζαντινής Τεχνολογίας
Passion/Πάθος: Το 4o Musikaloy Festival
Ιστότοπος “enikos.gr”
Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012
Το Αρχαίο Θέατρο της Σπάρτης, το σημαντικότερο σωζόμενο μνημείο της αρχαίας πόλης, χτισμένο στη νότια κλιτύ της Ακρόπολής της, έχει την τιμητική του τη Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012, καθώς στις 8.30 το βράδυ θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στο πλάτωμα νοτιοδυτικά της Δεξαμενής, που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου.
Πρόκειται για τον 2ο κύκλο εκδηλώσεων σε αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής, που υλοποιεί το Σωματείο Φίλων του Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης «Παναγιώτης Σταματάκης», ο Σύνδεσμος Φίλων Ανασυγκρότησης Αρχαίου Θεάτρου Σπάρτης «ΓΙΤΙΑΔΑΣ» και η Ε’ Εφορεία Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων, σε συνεργασία με το Σωματείο «Διάζωμα».
Το αφιέρωμα θα περιλαμβάνει μια σύντομη παρουσίαση της υπό εξέλιξη μελέτης του μνημείου από εκπρόσωπο του «Διαζώματος», καθώς και την ομιλία του Παρασκευά Ματάλα, δρ. Ιστορίας Πανεπιστημίου Κρήτης, με θέμα «Το αρχαίο θέατρο της Σπάρτης και η νεώτερη πόλη: μία μοιραία σχέση και το τοπίο της». Η ομιλία του δρ. Ματάλα προτείνει μια εικονογραφημένη περιήγηση στη σύγχρονη ιστορία του θεάτρου, που ξετυλίγεται μέσα από την ύπαρξή του ως μνημείο, αξιοθέατο, σύμβολο, θέμα απεικόνισης, αλλά και απόθεμα οικοδομικού υλικού. Μια «διήγηση» που συνδέεται πολύ στενά με την ιστορία της πόλης, η οποία αναπτύχθηκε δίπλα στο μνημείο τους δύο τελευταίους αιώνες, παίζοντας καθοριστικό ρόλο για την πόλη, αλλά και η πόλη γι’ αυτό.
Η αποκατάσταση του μνημείου βρίσκεται στη φάση της υλοποίησης, καθώς πρόσφατα υπογράφηκε η σύμβαση για την ανάθεση της μελέτης του έργου, μια πρωτοβουλία του «Διαζώματος», με χορηγό το Ίδρυμα Νιάρχος, που το χρηματοδοτεί με 111.000 ευρώ.
Το αρχαίο θέατρο της Σπάρτης ήταν από τα μεγαλύτερα της αρχαιότητας -χωρητικότητας 16.000 θεατών- με μέγεθος παρόμοιο με αυτό του θεάτρου της Επιδαύρου και γενικότερες ομοιότητες με το θέατρο της Μεγαλόπολης. Η κατασκευή που είναι σήμερα ορατή χρονολογείται στους ρωμαϊκούς χρόνους, ενώ υπάρχουν αρκετά επιμέρους στοιχεία μεταγενέστερης εποχής, μέχρι και του τέλους του 4ου μ. Χ. αιώνα. Από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι ότι διέθετε κινητή σκηνή, καθώς χρησιμοποιούνταν και για άλλες συγκεντρώσεις, η οποία φυλασσόταν στη «σκηνοθήκη», στο υπόστεγο που είχε κατασκευαστεί στη δυτική πάροδο.
Η μη ολοκλήρωση της ανασκαφής του, η παρουσία τομών και η κακή κατάσταση του κοίλου του -μεγάλο μέρος του οποίου χρησιμοποιήθηκε ως οικοδομικό υλικό σε κατοικίες που κατασκευάστηκαν στον χώρο αυτόν κατά τον 9ο μ.Χ. αιώνα- είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα του μνημείου. Επιπλέον, η απουσία μέτρων αντιστήριξης των επιχώσεων του κοίλου έχει ως αποτέλεσμα τα διαλυμένα βυζαντινά οικοδομικά λείψανα να καταρρέουν συνεχώς στον χώρο της ορχήστρας, ενώ προβληματική είναι και η απορρόφηση των ομβρίων υδάτων.
