Στρατηγικό σχέδιο ενοποίησης και ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου της Ερέτριας
Θωράκιση του αρχαιολογικού χώρου και του Mουσείου της Αρχαίας Μεσσήνης από πυρκαγιά
ΥΠΠΟ: Σχέδιο ενοποίησης και ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου της Ερέτριας
Τίτλος: Έγκριση από τον Περιφερειάρχη της Δυτικής Μακεδονίας της επικαιροποιημένης Στρατηγικής και του Επιχειρησιακού Σχεδίου Ολοκληρωμένης Χωρικής Επένδυσης (ΟΧΕ) Λιμνών και Ποταμών Δυτικής Μακεδονίας.
Έγκριση της Στρατηγικής «Ολοκληρωμένης Χωρικής Επένδυσης (ΟΧΕ) Διαδρομής Πολιτισμού – Τουρισμού στη Θεσσαλία»
Πηγή: in.gr
Το ΥΠΠΟ δια της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων Ευβοίας, προχωρεί τις διαδικασίες για την υλοποίηση της ενοποίησης των μνημείων και των αρχιτεκτονικών συνόλων, που έχουν αποκαλυφθεί και μελετηθεί.
Στον σχεδιασμό ενός ενιαίου αρχαιολογικού περιπάτου, με στόχο την ανάδειξη των επιμέρους μνημείων αλλά και των μνημειακών συνόλων της Ερέτριας, προχωρά το Υπουργείο Πολιτισμού.
Η δημιουργία της πολιτιστικής διαδρομής θα εξασφαλίζει στους επισκέπτες της πόλης όχι μόνον την απρόσκοπτη κίνησή τους αλλά και νέα εμπειρία, πλουτίζοντας την ενημέρωσή τους για την ιστορία του κάθε επιμέρους μνημείου ή του μνημειακού συνόλου και τη λειτουργία τους κατά την αρχαιότητα.
H μνημειώδης Δυτική Πύλη, η Δυτική Συνοικία, το “Ηρώο” -μνημείο με ταφές των γεωμετρικών χρόνων, κοντά στην Δυτική Πύλη-, το αρχαίο θέατρο με το Ναό του Διονύσου του 4ου αι. π.Χ., το Βόρειο Γυμνάσιο, η ελληνιστική Οικία των Μωσαϊκών, το Σεβαστείο για την αυτοκρατορική λατρεία, τα υστερορωμαϊκά λουτρά, η Συνοικία των Παναθηναϊκών αμφορέων, η ακρόπολη του 4ου αι. π.Χ. στο Καστέλι, ο Τάφος των Ερώτων.
Κομβική είναι η θέση, στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο της Ερέτριας, του Αρχαιολογικού Μουσείου, στην αυλή του οποίου έχει αποκαλυφθεί η προς νότο συνέχεια της Δυτικής Συνοικίας.
Η πολεοδόμηση της σύγχρονης πόλης, το 1834, οφείλεται στον Schaubert και βασίστηκε σε έναν αξονικό σχεδιασμό µε αφετηρία τα ερείπια της ακρόπολης, του θεάτρου και του λιμανιού.
Πολύ αργότερα, το ρυθμιστικό σχέδιο, που εκπόνησε το Πολυτεχνείο Ζυρίχης και παραδόθηκε, το 1976 στην κοινότητα Ερέτριας, βασίστηκε στη συστηματική καταγραφή της νεότερης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, με στόχο τη διατήρηση του σχεδίου του 1834, την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων και την προστασία συνόλων που συνθέτουν την σύγχρονη αρχιτεκτονική κληρονομιά.
Η συγκεκριμένη καταγραφή, ωστόσο, δεν συνδυάστηκε µε συγκεκριμένα μέτρα προστασίας συνόλων μέσα στον πολεοδοµικό ιστό και έτσι σήμερα αυτές οι γειτονιές έχουν σε μεγάλο βαθµό αλλοιωθεί.
Παρά τις παρεμβάσεις των τελευταίων 40 ετών, υπάρχουν πολλά προβλήματα στην εικόνα του δημοσίου χώρου. Τα μνημειακά σύνολα βρίσκονται απομονωμένα μεταξύ τους μέσα στον πολεοδοµικό ιστό.
Η διασπορά αυτή διασπά την περιήγηση στο χώρο και την κατανόηση της δοµής της αρχαίας πόλης. Ο περιβάλλων χώρος των μνημείων δεν έχει αναδειχθεί, απουσιάζουν βασικές υποδομές εξυπηρέτησης των επισκεπτών του αρχαιολογικού, όπως εγκαταστάσεις εισόδου, δίκτυα διαδρομών, φωτισμός, ενώ προβλήματα εντοπίζονται και στην αναγνωσιμότητα των μνημείων και των μνημειακών συνόλων.
Τα προβλήματα αυτά επιχειρεί να θεραπεύσει το προτεινόμενο πρόγραμμα, το οποίο έτυχε της ομόφωνης θετικής γνωμοδότησης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, προτεραιοποιώντας την υλοποίηση των παρεμβάσεων επί των μνημείων.
Δημιουργείται δίκτυο κύριας και εναλλακτικών διαδρομών, προκειμένου να οργανώνεται η επίσκεψη µε τρόπο που να βοηθάει τον επισκέπτη να έχει πλήρη εικόνα του χώρου και να προσεγγίζει όλα τα σημεία ενδιαφέροντος.
Σε επιλεγμένες θέσεις διαμορφώνονται χώροι στάσης και ενημέρωσης. Η μελέτη φωτισμού έχει προσαρμοσθεί στην αρχιτεκτονική πρόταση ενοποίησης των μνημείων του αρχαιολογικού χώρου.
Σε επίπεδο πόλης και προκειμένου να καταστεί εφικτή η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων, απαιτείται η υλοποίηση μιας σειράς από πολεοδομικές και αστικές παρεμβάσεις, όπως η διαμόρφωση χώρου στάθμευσης, η κατασκευή πεζογέφυρας για τη σύνδεση του αρχαιολογικού χώρου με το μουσείο και τη σύγχρονη πόλη.