Ο ίδιος είναι εκδότης της εφημερίδας “Γνώμη” της Αλεξανδρούπολης και το βιβλίο αποτελεί σε ένα μεγάλο βαθμό καταγραφή προσωπικών εξομολογήσεων συγγενικών του προσώπων. Μέσα από τις σελίδες των “Κυνηγημένων” ο αναγνώστης ξετυλίγει το κουβάρι της πρόσφατης ιστορίας της χώρας μας, που γράφτηκε κυριολεκτικά με αίμα και πόνο.
Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε ο νομικός – δημοσιογράφος Τρύφωνας Δάρας, ο οποίος παρουσίασε τους ομιλητές: τον πρόεδρο του Σωματείου “Διάζωμα” και π. υπουργό Πολιτισμού Σταύρο Μπένο, τον εκδότη – στοχαστή Πέτρο Παπασαραντόπουλο και τέλος τον κ. Λασκαράκη. “Δεν είμαι συγγραφέας, αλλά ως γραφιάς, μπορώ να πω ότι ο τρόπος που ο Λασκαράκης χειρίζεται το υλικό του, η απλή – λαϊκή γλώσσα που χρησιμοποιεί, ζωντανή και εύσχημη, είναι από τα δυνατά σημεία του. Η αφήγηση ρέει και ο συγγραφέας πετυχαίνει το στόχο του, δηλαδή να κρατά το ενδιαφέρον ζωντανό, για τους ήρωές του. Ο κ. Λασκαράκης έκανε χιλιόμετρα για να ακολουθήσει τους ήρωές του, για να δει τα βήματά τους και να τα καταγράψει” σχολίασε ο κ. Δάρας.
Ο κ. Μπένος συνέχισε με διαδικτυακή σύνδεση, λέγοντας λίγα λόγια για τη γνωριμία του με τον κ. Λασκαράκη, πριν από αρκετά χρόνια, όταν και οι δύο ήταν στην αυτοδιοίκηση. “Μας συνδέει μια βαθιά συντροφικότητα, αν και είναι πλέον δύσκολο να χρησιμοποιεί κανείς αυτό τον όρο, λόγω των πολιτικών εξελίξεων που επικρατούν στη χώρα, όμως για το Γιάννη μπορώ να το πω. Για μένα η συγγραφική του πλευρά ήταν μία έκπληξη. Οταν τελείωσα το βιβλίο, απνευστί, έγραψα αμέσως τις σκέψεις μου. Είναι ένα σπουδαίο λογοτεχνικό βιβλίο. Ταυτοχρόνως είναι και ένα σπουδαίο ιστορικό μυθιστόρημα. Εμένα η ψυχή μου με “πάει” σε ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, γιατί έχει μεγάλη τεκμηρίωση σε κάθε βήμα” είπε ο κ. Μπένος προσθέτοντας πως το βιβλίο φώτισε για τον ίδιο μια πλευρά που κανείς δεν είχε ως τώρα φωτίσει: για πρώτη φορά κατάλαβε τόσο βαθιά την προσωπικότητα του Ιωνα Δραγούμη.
Ο κ. Παπασαραντόπουλος ξεκίνησε λέγοντας πως το βιβλίο ήταν μια πραγματική έκπληξη, καθώς τόσα χρόνια ο ίδιος δεν είχε μοιραστεί τη διαδικασία της συγγραφής του. “Είναι ένα από τα πιο δύσκολα είδη λόγου το ιστορικό μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας είναι στο σπίτι του και προσπαθεί να βρει την σωστή δοσολογία ανάμεσα στο προσωπικό και το ευρύτερο. Το κοινωνικό και το πολιτικό. Την εποχή και τη στιγμή. Τα κατάφερε πάρα πολύ καλά. Το βιβλίο, αν και τόσο γεμάτο, διαβάζεται πολύ εύκολα. Ο Γιάννης ρίσκαρε και κέρδισε. Το βιβλίο είναι μια αντιηρωική αφήγηση. Εδώ δεν υπάρχουν άνθρωποι από μάρμαρο. Είναι μια αντιεθνικιστική αφήγηση, δεν θεωρεί ότι ό,τι έκαναν οι Ελληνες ήταν καλώς καμωμένο. Η περιγραφή του για την καταστροφή της Σμύρνης είναι υποδειγματική” πρόσθεσε μεταξύ άλλων.
Ο ίδιος ο συγγραφέας εξέφρασε τη χαρά του για τη γνωριμία με τους φίλους του βιβλίου, μέσα από αυτή την διαδικασία της παρουσίασης. Αναφέρθηκε στην αγάπη των γονέων του για το Βενιζέλο, στους τόπους καταγωγής του, στα βιώματά του. Ακόμη, στο ημερολόγιο του παππού του, στα πράγματα που του έκαναν εντύπωση ως παιδί. Συγκινητική ήταν η εξιστόρηση της αφορμής για το ξεκίνημα του βιβλίου, το οποίο άρχισε να γράφεται χωρίς κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Οι ήρωες και οι περιπέτειές τους τον οδήγησαν ως το τέλος, απαλλαγμένοι από στερεότυπα και προκαταλήψεις, από έντονα “χρώματα”, φανατισμό, ηρωϊσμό. Οι ενδιάμεσες “αποχρώσεις” είναι για εκείνον εξάλλου, το κυρίως σώμα της ιστορίας, όπως δήλωσε
Τέλος, η Φιλιώ Τρυπή, σύζυγος του συγγραφέα, διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο, το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις “Επίκεντρο”.
Πέτρος Παπασαραντόπουλος, Τρύφων Δάρας, Γιάννης Λασκαράκης, πηγή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Online