Προσπαθώ, με δυσκολία, να σκεφτώ κάτι καλύτερο από μια συναυλία σε αρχαιολογικό χώρο με πανσέληνο, που να κλείνει μια γεμάτη μέρα με ξεναγήσεις, ιδέες, ερεθίσματα και πληροφορίες. Με το «Διάζωμα» στην Ήπειρο, στη διάρκεια ενός καταιγιστικού τετραήμερου (19-22/9), οι αρχαιολογικές περιηγήσεις κατέληγαν και στεφανώνονταν με τις νυχτερινές συναυλίες του κουιντέτου ξύλινων πνευστών «Αίολος». Ακόμη μία «συμφιλιωτική» ιδέα του Σταύρου Μπένου, που διαχέει τη φιλοσοφία του για σύμπραξη όλων των δημιουργικών ανθρώπων. Την πρώτη βραδιά, στο Στάδιο της Νικόπολης, τη δεύτερη βραδιά στον αρχαιολογικό χώρο της Κασσώπης, απέναντι από τον Ζάλογγο, στην αγκαλιά των θεών, και την τρίτη βραδιά, στη Δωδώνη, νιώσαμε την ενωτική αλλά και εξυψωτική επίδραση της μουσικής.Ο «Αίολος» αποτελείται από πέντε άξιους μουσικούς. Τον Γρηγόρη Ασωνίτη (κόρνο), τον Αγγελο Πολίτη (κλαρινέτο), τον Βαγγέλη Σταθουλόπουλο (φλάουτο), τον Γιάννη Τσελίκα (όμποε) και τον Γιώργο Φαρούγγια (φαγκότο), που όχι μόνο έχουν ένα ευρύ ρεπερτόριο από έργα (πρωτότυπα ή μεταγραμμένα) για κουιντέτο ξύλινων πνευστών, αλλά και οι ίδιοι παρουσιάζουν στο κοινό μεταγραφές, όπως αυτές που έκανε ο Γιάννης Τσελίκας πάνω σε έργα του Μάνου Χατζιδάκι.

Με αέρα δυνατό, τις δύο πρώτες βραδιές, με αποκορύφωμα τη συναυλία της Κασσώπης, όταν ο άνεμος πήρε τις παρτιτούρες (από έργο του Αλκη Μπαλτά, που παίχτηκε τελικά την επομένη) και τις σκόρπισε στους γκρεμούς της Ηπείρου, οι μουσικές βραδιές είχαν ύφος, είχαν μεγάλες στιγμές, είχαν διάχυτο το κλίμα μιας ανοιχτής αγκαλιάς.

Με τον μουσικοκριτικό Γιώργο Μονεμβασίτη να κάνει τις γέφυρες και τις εισαγωγές, με τρόπο άμεσο και αποτελεσματικό, οι συναυλίες μάς έφεραν προγράμματα με έργα κλασικά, με έργα Βέρντι (απαραιτήτως λόγω της επετείου) και έργα του ελληνικού ρεπερτορίου. Ηταν σπουδαίο να ακούς, π.χ., την εισαγωγή από τον Ναμπούκο και στο βάθος να διακρίνεται σκοτεινός ο όγκος του θεάτρου της Δωδώνης μέσα στη νύχτα, και δεξιά, να βγαίνει χρυσό το φεγγάρι και να λούζει τις βουνοπλαγιές. Θαυμάσαμε τους μουσικούς να παίζουν σε αντίξοες συνθήκες, με θερμοκρασία 13-14 βαθμούς, και να μας παρασύρουν σε μια εμπειρία αισθήσεων, όλους εμάς ανεμοδαρμένους αλλά ευτυχείς στην αγκαλιά της Ηπείρου.

Διαβάστε το δημοσίευμα και εδώ.